[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik glimlachte na haar.
Ik vertelde alle ingrediënten en wat je er precies mee moest doen.
Na een tijdje rook de hele keuken na vers gebakken brood.
Olivia kreeg de eer om het brood uit de over te halen.
Ik nam nog een slok van mij nu koude melk.
En nam nog een hap van ene koekje.
Ik zuchtte heel even en keek na buiten.
Ivon en Edward zouden nu ook wel wakker gaan worden.

Opeens voelde ik twee handen voor mijn ogen.
Ik voelde een kus in mijn nek.
Ik begon te glimlachen "Ivon wat doe je gek."
Maar toen ik me omdraaide zag ik Thomas ik schrok me rot.

Ik was in slaap gevallen tijdens het brood bakken en schrok wakker.
Olivia keek me even aan "Pff wat een rot nachtmerrie."
Ik rook even "Olivia je het brood!"
Olivia rende snel na de over maar het was al te laat het brood was verbrand.

Olivia Elaine Newton

Ik begin een beetje te lachen " we zijn weer eens lekker bezig " zeg ik dan wat lacherig.
" Voor de volgende keer weet ik : niet zo lang het brood in de oven housen " zeg ik er dan nog achteraan.
Ik wou even een stap zetten maar struikel over mijn eigen voet, ik lach en ga weer staan " vallen en opstaan noemen we dat " zeg ik dan nog maar.

Merel :
Ik moest ook lachen.
Opeens ging de deur open.
de kok die er altijd was kwam binnen gelopen "Wat hebben jullie met mijn keuken gedaan ?" zei ze wat boos.
Olivia en ik begonnen nog harder te lachen "Het spijt ons we maken het schoon."
De kok keek ons aan "Nee ga maar mijn keuken uit dan kan ik beginnen met het ontbijt."
Olivia en ik liepen maar snel de keuken uit.
Al lachend liepen we de gang door.

Edward liep ook die gang in en hoorde ons lachen.
Ivon kwam net uit zijn kamer .

Olivia Elaine Newton

" Ik geloof dat ze niet zo blij was .. " zeg ik dan lachend.
Edward en Ivon komen aangelopen " goedemorgen " zeggen ze dan in koor.
" Goedemorgen " zeggen Merel en ik dan ook in koor terug, ik en Merel kijken elkaar even aan , ik giechel wat.

Merel :
" zo jullie zijn vrolijk." zei Ivon snel.
Ik gaf hem een kus "Ik ben gewoon blij om jou weer te zien."
Edward keek even na ons.
Ik zag dat die gehuild had.
Ik pakte de hand van Ivon "Kom we moeten nog inpakken voor straks." knipoogde ik na Olivia.

Ivon begon te lachen "En met inpakken bedoel je ..? " ik gaf hem een klap op zijn borstkas "Jij denkt ook maar aan één ding."
We liepen snel mijn kamer in.
Ivon knoopte zijn blouse los "Zo ben er klaar voor."
Ik begon te lachen en gooide een jurk van me na hem toe.
Ivon keek me aan "doe ik het weer niet goed." zei die al lachen.
Hij liep na me toe en tilde me op "Mevrouw de fries wist u dat ik ziels veel van u hou." hij drukte zijn liepen op de mijnen ik begon weer te lachen.
"Kom we moeten in pakken voor dit soort dingen hebben we straks genoeg tijd voor."
Ivon begon te glimlachen "Ow dan heb ik helemaal niet zoveel kleding nodig."
Ik keek hem aan "Ivon even serieus graag."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Edward en sla mijn armen om hem heen, er lopen weer wat tranen over zijn wangen.
Ik kijk hem aan, ik druk hem stevig tegen me aan " ik mis haar ook, maar gelukkig hebben we elkaar nog .. We steunen elkaar ongeacht wat er gebeurd .. Het is moeilijk maar het gaat ons wel lukken " zeg ik dan met een kleine glimlach, er loopt ook weer even een traan over mijn wang.
" Olivia .. Ik houd van je, ik zou niet meer zonder je kunnen " zegt hij dan.
" Ik houd ook van jou " antwoord ik dan, ik kijk hem even aan .. Ik bedacht me opeens dat ik hem nooit zo had gezien.
Dit keer veeg ik even zijn tranen weg.
Edward slaat stevig zijn armen om me heen en tilt me dan op, hij draait een rondje met me.
" Als het zou kunnen zou ik nu nog meteen met je trouwen " zegt hij dan.

Merel :
Ivon pakte de doos met mijn trouwjurk erin "Deze ook mee ?" glimlachte die.
Ik keek hem aan "waar gaan we eigenlijk heen ?"
Ivon keek me aan "Dat is een verrassing ."

Uiteindelijk hadden we alles ingepakt en had de koetsier alles spullen al ingeladen.
Ik had me ondertussen ook omgekleed.

Olivia Elaine Newton

Ik lach eventjes zacht om Edward, als hij me neer zet houd ik me even stevig aan hem vast.
" Je staat al op de grond " zegt Edward dan.
" Ik weet het het " zeg ik dan, ik leg mijn hoofd tegen hem aan en sluit mijn ogen even .. Ik hoor zijn hartslag.
Ik voelde me zo veilig.
Edward lacht even zacht " moeten we je moeder niet even helpen met haar werk ? " vraag ik dan aan Edward.
" Misschien is dat wel handig " antwoord Edward dan.
" Maar eerst .. Kleed ik me eventjes om " zeg ik dan .
Ik laat Edward los en loop naar mijn kamer toe, ik trek een onderjurk aan , een korset en daar overheen trek ik een rood satijnen jurk met wit kant.
Ik ga voor mijn spiegel zitten en borstel mijn haar, uiteindelijk steek ik het op.

Merel :
Ik had een briefje voor Olivia gemaakt met het recept van het brood erop.
Ik had er groot op gezet wel op tijd het brood uit de oven halen.
Ik legde het neer in mijn kamer want ik wist zeker dat Olivia daar nog wel zal komen.
Ivon pakte mijn hand vast "Kom we gaan." glimlachte die.
Ik knikte en deed mijn kamerdeur achter me dicht.
We liepen na de koets.
Ik zuchtte even en keek heel even nog naar het paleis.
Dit was zeker geen afscheid maar zo voelde het wel.
Ivon ging de koets in .
Ik ging uiteindelijk er ook in.
Ivon pakte mijn hand weer en glimlachte naar me.
De koetsier spoorde de paarde voor de koets aan en voor we het wisten waren we onderweg.

Olivia Elaine Newton

Ik loop mijn kamer uit, Edward leunt tegen een muur aan wachtend op mij.
" U ziet er weer prachtig uit mevrouw Newton " zegt hij dan, ik maak een reverence.
" Dankuwel " antwoord ik dan.
Ik loop naar hem toe en uiteindelijk lopen we door naar de koningin, ze staarde eigenlijk maar een beetje voor zich uit.
Als we binnen komen kijkt ze even op "we komen uw werk overnemen, u gaat lekker uitrusten en alles verwerken" zeg ik dan.
Ze kijkt mij en Edward aan " maar jullie dan ? " antwoord ze dan.
" We komen er wel, gaat u nu alstublieft rusten " zeg ik dan, uiteindelijk staat ze op en loopt ze weg.
Edward en ik kijken naar het werk wat gedaan moet worden, ook het werk van Ivon halen we er even bij.
We verdelen het wat, Edward krijgt minder werk dan mij want hij heeft ook zijn eigen werk nog.
Zodra het verdeeld is beginnen we met werken, mijn gedachten werd gelukkig even afgeleid .. Nu dacht ik even aan het werk inplaats van aan Amelia.

Merel :
na een poosje in de koets te hebben gezeten zag ik opeens een prachtig huis midden in het bos.
Ik zag ook een groot meer achter het huis.
Ivon keek me even aan "Merel dit is dus ons nieuwe huis."
Ik keek hem even aan ik geloofde het gewoon niet "Is dit van ons ?"
Ivon knikte "Na de bruiloft gaan we hier wonen."
Ik omhelsde hem "Het is prachtig!"

De koets stopte voor het huis.
Er liep een prachtige rozen struik tegen het huis op met allemaal rode rozen.
Het huis was enorm.
Ik rende het huis in toen er een lakei de deur open deed.
Ik maakte een rondje en keek om me heen.
Het was prachtig.
Ik rende snel de achterdeur in en ik keek uit op een prachtig groot meer met als achtergrond de bergen.
Ivon ging achter me staan "Toen ik hier kwam moest ik gelijk aan jou denken."
Ik draaide me om en drukte mijn lippen op de zijne "Het is prachtig."
Hij begon te lachen "En dan heb je nog niet eens onze kamer gezien." Ik begon ook te lachen.
Ivon pakte mijn hand en we liepen weer na binnen.
Eenmaal binnen begeleide Ivon me de trap op.
Na een grote hal in te lopen kwamen we in een gigantische kamer.
in het midden tegen de muur stond een prachtige hemels bed.
Ook was er een enorme raam dat uitkwam op een balkon.
Ik deed de deur na het balkon open en we hadden ook hier uitzicht op het meer "Het is prachtig."
Ivon legde zijn handen op mijn heupen en gaf me een kus in mijn nek.

Olivia Elaine Newton

Na wat gewerk leg ik even mijn schrijfgerei neer, ik leun heel even wat naar achter en haal diep adem.
Edward kijkt even op " gaat het nog ? " vraagt hij dan, ik knik eventjes.
Dan ga ik weer verder met werken, de koningin komt even binnen met thee " ik dacht dat jullie dat vast wel even lekker zouden vinden " zegt ze dan.
We bedanken haar en dan gaat ze weer weg, Edward en ik houden even pauze.

Merel :
Ivon was de lakei aan het helpen.
Ik liep wat rond in het huis.
Opeens zag ik een deur op een kier staan dicht bij onze kamer.
Ik liep er in en hield mijn handen voor mijn mond.
er vielen tranen op de grond.
Er stond een prachtig wiegje.
Mijn handen gingen over het hout.
Ik hoorde Ivon de trap op komen.
De deur stond wagen wijd open en hij zag me staan in deze kamer."ow het spijt me Merel deze kamer zal al leeg moeten zijn."
Ik keek hem aan. en omhelsde hem even "Het geeft niet het is prachtig.En ooit zal een kind van ons erin slapen."
Ivon keek me i mijn ogen aan.
zijn ogen begonnen te stralen.
Hij gaf me nog een kus.
Ik liep samen met hem de kamer uit ik deed de deur goed dicht.

We liepen samen na beneden "Is alles na wens mevrouw ?" vroeg een lakei "Ja hoor het is hier prachtig."
De lakei glimlachte en liep weer verder.
"Dit huis is echt enorm." Ivon knikte "Dit huis is van ons." lachte die "Ik kan het gewoon niet geloven."
Ivon trok me met zich mee "Ik heb nog een verrassing ." we liepen het terrein over en kwamen uit bij paarden stalen "Wow eigen paardenstallen ?" Ivon knikte "Dan kan je je droom waar maken en je eigen paarden gaan fokken." glimlachte die.

Ik gooide mijn armen om hem heen "Ik ben op dit moment de gelukkigste vrouw van de wereld."

Olivia Elaine Newton

Ik sluit even mijn handen om mijn kopje en blaas er in, nog steeds voelde ik me leeg.
Ik zet even mijn kopje neer en sla dan mijn armen even om me heen, ik krijg het wat koud.
Ik zag even het beeld voor me van het lieve kleine meisje in mijn armen, die schattige wangetjes en handjes.
Er liepen weer tranen over mijn wangen heen, als Edward het ziet staat hij op.
Hij gaat even voor me op zijn hurken zitten, hij kijkt me aan en wrijft over mijn arm.
Uiteindelijk slaat hij even zijn armen om me heen.

Merel :
Ik begon te lachen.
Ivon keek me even met een grappige blik aan "Merel wat ben je van plan?"
Ik nam een sprint en rende naar het meer toe ik trok mijn jurk over mijn hoofd uit en sprong in het water.
Onder water was het zo stil en vredig.
Opeens zag ik voor me het gezicht van Ivon.
Hij glimlachte.
Ik zwam weer na boven en toen ik eenmaal boven was voelde ik Ivons lippen.
Ik voelde die geweldige spieren tegen mijn lichaam op.
"Ik wist dat je dit van plan was." zei die toen zacht.
Ik spetterde water in zijn gezicht "Echt niet .."
Ivon sloeg zijn armen om mijn middel.
Ik keek ven na de kant waar onze kleding lagen.

Olivia Elaine Newton

" Die lieve wangetjes en kleine handjes .. Gewoon het schattige kleine meisje blijft in mijn hoofd ronddwalen " zeg ik dan wat snikkend tegen Edward.
Edward wrijft even met zijn hand over mijn rug, hij wist weer even niet wat hij moest zeggen.
Hij deed zo zijn best ..ik vraag me af wat ik zonder hem zou moeten.
Heel even dacht ik aan Thomas, best wel sneu zo alleen in de kerker .. Maar het was wel zijn eigen schuld.

Merel :
Ivon en ik dolde wat in het water.
Het water voelde heerlijk aan lekker fris.
En het bos en de bergen het was gewoon enorm geweldig om hier te zijn.
En ik kon nog steeds niet geloven dat dit alles van ons was.

Olivia Elaine Newton

Ik sta even op uiteindelijk " Edward, ik ga even met Thomas praten .. Misschien dat het wat helpt met de verwerking van dit alles " zeg ik dan.
Edward kijkt me even vragend aan maar knikt dan " als jij dat wil lieverd vind ik het prima, moet ik met je mee gaan ? " zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd eventjes.
Uiteindelijk loop ik beneden in de donkere kerker, ik loop naar de cel van Thomas.
Even stop ik met lopen en ik wou weer terugkeren maar toch loop ik uiteindelijk door.
Ik stop voor de Cel " Olivia ? " hoor ik Thomas zeggen, ik kijk hem aan hij kijkt gelijk naar de grond.
" Ik hoorde het verhaal van Merel wat je aan haar had verteld .. En ik wou graag wat zeggen .." begin ik dan.
Hij kijkt me met een pijnlijke blik aan " je vertelde dat ik je vaak heb afgewezen maar je vertelde pasgeleden pas dat je van me hield en je wou ... In ieder geval ik vertelde je dat ik verloofd was , en je zou dan moeten weten dat ik zoveel van iemand houd om dat te doen, ik was niet van plan je pijn te doen maar .. Als je zoveel van iemand houd als ik van Edward dan kan je toch moeilijk met iemand anders er vandoor gaan ? " zeg ik dan met tranen in mijn ogen.
Thomas krijgt ook tranen in zijn ogen " Olivia het spijt me zo verschrikkelijk, ik dacht niet helder na en besef me dat ik eventueel nog een kans gemaakt had als ik je niet zo'n pijn deed .. En ik besef me nu dat ik dom ben geweest .. Voordat ik waarschijnlijk deze wereld verlaat waar een hele grote kans op is nadat ik de koning heb vermoord wil ik zeggen dat ik echt heel veel spijt heb .. Ik hield en houd heel veel van je en ik ben blij dat ik je in mijn leven heb gehad ondanks de pijn " zegt hij dan, voor ik het weet barst hij in tranen uit.
Ook bij mij zelf loopt er een traan over mijn wang, hij lacht eventjes tussen zijn tranen door en schud mijn hoofd " mijn grootste wens was op zijn minst een kus van jou " zegt hij dan.
Ik kijk even naar hem, ergens had ik toch wel een beetje medelijden met hem .. Het was gewoon 99 procent zeker dat hij zou moeten hangen .. Er zou een wonder moeten gebeuren mocht hij het overleven.
Thomas kijkt me aan, ik zet een stap dichter naar hem toe en druk mijn lippen op de zijne.
Snel stop ik weer, wat had ik gedaan ?! Dit kon ik niet maken !
Thomas kijkt me verbaasd maar ook wat dromerig aan, ik schud mijn hoofd " dag Thomas " zeg ik dan.
Ik loop snel weg bij hem .. Maar hoe dichter ik terug bij Edward kom hoe langzamer ik begin te lopen.
Uiteindelijk loop ik toch naar binnen, Edward staat op en kijkt me aan " wat is er Olivia ? " vraagt hij dan bezorgd.
Ik kon niet tegen Edward liegen .. Ik kon het niet .. " ik heb hem gekust " zeg ik dan zo zacht dat het bijna fluisteren kijkt.
" Wat zei je nou ? " vraagt Edward dan.
" Ik heb .. " zeg ik dan maar Edward laat me niet uitpraten " ik verstond het ook wel ! Maar ik begrijp je niet ! Je kust de moordenaar van ons kind en je hebt verdomme een verloofde Olivia ! " roept Edward dan kwaad uit terwijl er tranen in zijn ogen komen.
Ik schrik van hem " Edward ik .. Het spijt me zo erg, maar .. " zeg ik dan, Edward laat me alweer niet uitpraten.
" Het spijt je ? Hoe kan je zo dom zijn mevrouw Newton ! Ben je soms blij dat hij je kind vermoord heeft en is dit je bedankje ?! " roept Edward dan uit.
Mijn hart brak bij het laatste wat die zei, hij sloeg zijn hand voor zijn mond.
" Ik wou het uitleggen .. Maar als jij er zo over denkt .." zeg ik dan terwijl mijn ogen zich met tranen vullen.
Ik doe mijn ring af en mijn ketting, ik gooi het op het bureau " ga maar iemand anders onderbreken en voor kindermoordenaar uitmaken ! " roep ik dan huilend uit.
Ik loopvoorbij Edward het kantoor uit " Olivia wacht ! " hoor ik Edward dan huilend roepen.
Ik pak mijn rokken vast en begin te rennen, uiteindelijk ren ik naar buiten, Edward was achter me aan komen rennen.
" Sluit de poort ! " roept Edward dan snel, en voordat ik er doorheen kan sluit de poort zich voor mijn neus.
Ik wist nog maar één weg naar buiten, zo snel als ik kan wil ik weer wegrennen maar opeens houd Edward me vast.
Ik barst weer opnieuw in tranen uit, ook Edward heeft tranen in zijn ogen.
" Olivia het spijt me, dat had ik niet mogen zeggen .. Maar blijf alsjeblieft bij me .. Alsjebliefr ik kan niet zonder je en ik houd te veel van je .. Alsjeblieft " smeekt hij dan.
Ik kijk hem aan, Edward slaat zijn armen om me heen, huilend leg ik mijn hoofd tegen hem aan, hij wrijft met zijn hand over mijn rug " ik zal nooit meer zoiets tegen je zeggen .. " zegt hij dan nog zacht.

Uiteindelijk zitten we in het kantoor, Edward zet me even neer op een stoel.
Hij grabbelt in zijn zak en pakt dan de kettong en ring tevoorschijn " wil je alsjeblieft mijn koningin worden ? " zegt hij dan terwijl hij op zijn knieën gaat.
Ik veeg even mijn tranen weg en lach dan eventjes " ja natuurlijk meneer beaumont " zeg ik dan.
Hij glimlacht en doet de ring bij me om, vervolgens ook de ketting.
Ik ga even staan en geef Edward dan een kus, hij tilt me ondertussen op en draait even een rondje met me.
Uiteindelijk zet hij me weer neer, ik kijk hem in zijn mooie ogen aan " mevrouw Newton, u laat me verdrinken in uw ogen " zegt hij dan, ik bloos eventjes.

Merel :
Na een poosje stond opeens ene lakei voor het meer.
"Mevrouw de Fries er is iemand voor u de man zei dat het spoed was." Ik keek even Ivon aan maar zwom al snel na de kant.
Ik pakte mijn kleding en trok het snel aan.
Ivon kwam achter me aan.
Toen ik het huis binnen kwam zag ik al snel wie er stond.
Het was één van de wachters.
Hij maakte ene buiging "Mevrouw de Fries ik moest zo snel mogelijk deze brief aan u overhandigen."
Ik zag al gelijk van wie deze brief was.
Ivon stond vragen achter me.
"Het gaat over Thomas waarschijnlijk welke straf die gaat krijgen."
Ik maakte de brief met zenuwen open.
Maar toen mijn ogen over de letters gingen werd ik woedend.
Ivon keek me vragend aan.
Ik gaf hem de brief.
"Dit kunnen ze niet maken !" hoorde ik nu Ivon schreeuwen.
"Ja hij komt dus gewoon vrij zijn ouders hebben geld voor hem neergelegd voor zijn vrijheid en ze zullen ons rijk blijven dienen.Als we niet op dit aanbod in gaan is het oorlog." Ik begon te ijsberen door de kamer heen "Ivon ik moet hier op in gaan ik kan niks anders." Ivon keek me aan "Je moet doen wat jij denkt dat het beste is dit is niets voor niks je werk."

Ik keek hem aan "Je weet dat Edward en jij hier voor moeten tekenen . Hoe krijgen we Edward zover?"
Ivon zuchtte even diep.
"Nou daar gaat onze vakantie." zei Ivon zacht.
Ik schudde mijn hoofd "Dit ga ik regelen vanaf hier ook als we hier gaan wonen moet ik dat doen."
Ik liep even na een kamer war inkt en papier lag.
Ik pakte de brief erbij.

Geachte uwe hoogheid /Meneer Beaumont.
Bij deze geef ik u mijn toestemming om deze verdracht te tekenen realiseer u als we dit niet doen dat we dan ten strijde moeten uitrukken.
Door het verlies van vele mannen kunnen we u niet garanderen dat het dan ook goed gaat eindigen.

Hooggeacht Mevrouw de Fries.

Ik liet Ivon even mijn korte brief zien en hij knikte.
We zette beide onze handtekening en stempel neer.
Er bleef één lege plek over "Nu hopen dat Edward tekent anders brand de hel los."
Ik liep naar de wachter toe "Breng dit na Robin , zorg dat Robin alles weet en dat hij er voor zorgt dat Edward tekent."
De wachter knikte en was snel weer weg.

Ivon keek me weer aan "Wat als die niet tekent ?"
Ik keek even na Ivon en zuchtte "Dan ga ik er voor zorgen dat die tekent want deze strijd gaan we anders niet winnen."
Ivon sloeg even zijn armen om me heen "Wat heb ik toch ene wijze verloofde."
Ik schudde mijn hoofd "Jij hebt me zo wijs gemaakt." glimlachte ik.
Ivon wou me net een kus geven toen de pastoor binnen liep.
Ik schrok even maar begon in mijn zelf te lachen.
"Ik laat jullie even alleen ." knipoogde ik na Ivon.
Ivon zuchtte "hebben we vakantie moeten we uiteindelijk toch nog werken."

Ik liep na boven na onze kamer.
Ik liep het balkon op en ging zitten op een bankje.
Het was hier zo prachtig.
Ik moest heel even aan Olivia en Edward denken die zullen het nu wel zwaar hebben.
Ik zuchtte heel even maar pakte snel mijn schetsblok met houtskool weer.
Ik begon het prachtige uitzicht op papier te zetten.
Ik moest heel even mijn hoofd leeg maken.

Na een tijdje kwam Ivon de kamer binnen.
Hij zag me rustig zitten.
Hij bekeek me even vanuit die afstand.
Ik kon hem zowat horen denken.
Ik draaide me om en glimlachte na hem.
Hij glimlachte terug en liep op me af.

Olivia Elaine Newton

Ik ga eventjes zitten uiteindelijk, ik zucht heel eventjes '' laten we maar even doorgaan met werken '' zeg ik dan tegen Edward.
Hij knikt even en gaat dan ook weer zitten, ik probeerde mijn hoofd er bij te houden maar mijn gedachtes bleven een beetje hangen bij wat Edward zei.
Uiteindelijk schud ik mijn hoofd even en concentreer me dan weer op het werk.

Merel :
Ivon kwam naast me zitten en pakte mijn schetsblok hij bekeek de tekening "wat prachtig ik wist niet dat je het zo goed kon."
Ik keek na de grond "dank je."
Ik keek nog heel even na het grote meer het licht scheen er prachtig op.

Olivia Elaine Newton

We zijn al een tijdje druk aan het werk als Robin opeens binnen komt.
Ik kijk op en ook Edward kijkt op, Robin geeft hem een brief.
Edward kijkt erg serieus en leest te brief, zijn gezicht trekt steeds meer op onweer.
Uiteindelijk legt hij de brief met een keiharde klap op tafel, ik schrik me rot.
'' Hoe kunnen ze ! '' roept Edward gefrustreerd uit, hij staat op en loopt te ijsberen.
Ik vroeg me af waar het over zou gaan.
'' Hij verdiend geen vrijheid ! '' roept Edward uit.
Gelijk wist ik al waar het over ging .. Thomas..
'' Edward als je het niet tekent loopt het niet goed af ! '' zegt Robin dan.
Edward kijkt op '' hij heeft verdomme mijn vader en kind vermoord, hij kan toch niet zomaar vrijuit gaan ! '' roept hij uit.
'' Geef je dan niet om je personeel ?! Wat ben je nu voor een .. '' roept Robin dan uit maar ik laat hem niet uit praten.
'' Klaar nu ! Allebei ! '' roep ik dan uit, ze kijken beide verbaasd op.
'' Robin, ik wil even met Edward praten '' zeg ik dan, Robin knikt en loopt even het kantoor uit.
Edward kijkt me aan.
'' Edward, ik weet dat hij iets verschrikkelijks heeft gedaan en dat hij geen vrijheid verdiend maar denk aan je personeel en dat het al sowieso hier helemaal niet goed afloopt .. daarbij, Thomas heeft behoorlijk zijn fouten ingezien .. en hij heeft enorme spijt, hij zou nooit weer zoiets doen '' zeg ik dan.
Edward kijkt me boos aan '' aan wie zijn kant sta je eigenlijk ?! '' roept hij dan.
Dit keer is het mijn beurt om hem boos aan te kijken, ik loop op hem af en geef hem een klap met de vlakke hand in zijn gezicht '' dat weet je best, maar bekijk het eens logisch ! '' zeg ik dan kwaad.
Hij kijkt me wat verbaasd maar ook boos aan '' luister, je gaat nu nadenken ! zodra je het niet ondertekend ben ik weg om veiligheid te zoeken ! '' roep ik uit.
'' Haal me maar zodra je, je antwoord hebt '' zeg ik dan.
Ik loop zijn kamer uit Robin kijkt me aan als ik de kamer uit loop .. waarschijnlijk had hij alles gehoord.
Hij loopt met me mee.
Ik wou niet zo streng voor Edward zijn maar hij liet me geen keus .. dit was misschien de enigste manier om hem serieus na te laten denken.

Merel :
Ivon en ik zaten heerlijk tegen elkaar aan op het bankje.
Ik kwam eindelijk tot rust.
Maar de rust werd alweer snel verbroken.
Er kwam alweer een lakei na ons toe gelopen .
"Mevrouw .." ik liet hem niet uit spreken "laat me raden weer bezoek ?" Ivon probeerde zijn lach in te houden.
Ik stond op "Ik kom er zo aan."
Ik liep heel even na de kaptafel en borstelde mijn haar en deed mijn jurk goed.
Ik keek na de zilveren hanger om mijn nek.
Ivon ging achter me staan en gaf me een kus op mijn nek "Je hoeft niet te gaan." glimlachte die.
Ik zuchtte "Ik wil hier het liefste bij je blijven maar ik denk dat ik wel moet."
Ivon knikte "zal ik mee gaan ?"
Ik schudde mijn hoofd "ga jij nou maar genieten van onze vakantie."

Ik liep de trap af met een glimlach maar die verdween toen ik de vader van Olivia zag staan.
"Wat doet u in mijn huis !?" schreeuwde ik.
Hij keek me aan met die akelige blik van hem.
Maar hij maakte een buiging "mevrouw de Fries ik kom niet in de naam van me zelf maar in de naam van de ouders van Thomas." Ik keek hem aan .
"Daarvoor moet u in het paleis zijn bij mevrouw Newton en meneer Beaumont goedendag." Ik wou me omdraaien maar meneer Newton hield me tegen "Merel luister als je blieft naar me." Ik keek hem aan.
"Oke ik luister."
Hij keek na de grond .
Ivon kwam op dat moment naar beneden.
Zijn gezicht stond op onweer.
"Ivon hij wilt ons wat vertellen dus laat hem praten."
Ivon knikte en ging achter me staan.
"Dat jullie nog bij elkaar zijn." zei die vol uit verbazing.
Ik keek hem aan "Als u dat wou zeggen kunt u gaan."
Hij keek me aan "Merel de ouders van Thomas willen met Olivia en Edward spreken maar ik kan niet na Olivia toe komen niet nadat ik .." hij keek weer na de grond.
Ik zuchtte "Dus u wilt dat ik en Ivon gaan regelen dat ze daar op de thee gaan ?"
Hij knikte.
"Merel dit is uit hoogste belang en ze luistert na jou." Ik zuchtte "ivon ik denk dat onze vakantie voorbij is, waarom heb ik ooit ja gezegd met dit werk."
Ivon begon wat te lachen.
"lakei wilt u meneer newton de deur wijzen."
De lakei knikte.
Ik keek Ivon aan "Ze weten ons ook altijd te vinden."

Olivia Elaine Newton

Ik zucht eventjes en hoopte maar dat Edward het zou ondertekenen ..
Opeens begin ik verder te denken, straks zou Thomas denken dat hij nog een kans heeft na wat ik had gedaan..
'' Gaat het Olivia ? '' vraagt Robin dan, ik kijk hem eventjes aan, en knik dan langzaam '' het gaat '' zeg ik dan.

Uiteindelijk komt Edward aangelopen, ik kijk hem aan.
Edward zucht even '' het is ondertekend '' zegt hij dan.
Ik sla mijn armen even om Edward heen '' geloof me, dit is de juiste beslissing '' zeg ik dan tegen hem.
'' Sorry voor die klap trouwens .. '' zeg ik dan als ik hem weer los laat.
Ik zie dat Robin zijn lach in probeert te houden '' lach maar '' zegt Edward dan.
Robin barst even in lachen uit, Edward kijkt mij dan aan '' het geeft niet .. je hebt gelijk, maar ik ben er niet blij mee dat die hufter weer vrijheid krijgt .. '' zegt Edward dan.

Merel :
Ik zuchtte toen na een lange rit weer het paleis in zicht kwam.
Ivon vond dat ik juist handelde maar ik had het gevoel alsof ik straks in een oorlog zal komen maar niet met de ouders van Thomas maar met Edward en Olivia.

Ik stormde het paleis in toen we er waren.
Toen ik na het kantoor liep keek Robin even op "zijn jullie nu al terug.
Ik keek hem even aan "Ja er zijn zaken die ik even op orde moet zetten."
Ik liep het kantoor in Ivon liep achter me en sloeg de deur achter ons dicht.

Olivia en Edward keken even op.
Edward keek na mijn gezicht.
"Ik moet jullie een boodschap geven van je vader Olivia ."
Olivia keek me vragen en verbaasd aan.
"de ouders van Thomas willen jullie spreken in hun paleis en ik ben jullie bescherming als jullie er heen gaan."
Ik zuchtte even en Ivon maakte het verder af.
"Edward we moeten nu orde op zaken stellen heb je getekend ?" Edward knikte.
Robin was ondertussen ook binnen gekomen.
"Robin kan jij Thomas in bedwang houden als we hem over leveren ?" Robin knikte.

Olivia Elaine Newton

Ik zucht heel even, waarom zouden ze ons moeten spreken ?
Ik kijk Edward aan en leg even mijn hand op zijn arm , hij kijkt mij even aan en zucht dan even.
Hij kijkt Merel en Ivon aan '' oké dan, we zullen er heen gaan en met ze praten '' zegt Edward dan.
Ik zag aan alles dat Edward het eigenlijk totaal niet wou .. ik was best trots op hem dat hij het toch deed.
Ik zelf had ook niet echt zin om met ze te praten na alles wat er gebeurd was, maar het zou beter zijn.

Merel :
Ik knikte ik keek ze even aan "Ik weet ook niet wat ze precies willen maar het is goed dat jullie mee werken."

Ik keek na Robin "Zouden we Thomas gaan halen ?"
Robin knikte.
Robin legde zijn hand even op mijn schouder "Je bent erg dapper." Ik keek hem even aan "dat lijkt maar zo." glimlachte ik na hem.
Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd.

Ik liep samen met Robin na de kerker "Zo Thomas je hebt het voor elkaar."
Thomas keek me vragend aan "We leveren je uit aan je ouders."
Thomas keek ons aan er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
Ik pakte de ketenen .
Ik deed hem de boeien om en gaf Thomas aan Robin.
"Ik zal maar niks gaan bedenken ." zei ik snel tegen hem.

Olivia Elaine Newton

Ivon, ik en Edward stonden buiten te wachten.
De koets staat al te wachten, uiteindelijk komen Merel, Robin en Thomas aan.
Ik zag Thomas opkijken naar me, ik raakte in paniek waarom wist ik niet.
Straks zou er iets gebeuren of zou Thomas iets in zijn hoofd halen.
Edward kijkt me even aan '' gaat het wel Olivia ? '' vraagt hij dan.
Ik knik '' j..ja het gaat prima '' zeg ik dan, mijn handen beginnen wat te trillen .. ik houd ze even achter mijn rug.

Merel :
"Ga maar in de koets wij komen achter jullie aan."
een staljongen kwam met Eros en een ander paard.
Robin nam weer de Merrie van Ivon.
Ik liet Thomas op het paard die achter Eros vast zat gebonden.
Ik sprong op Eros en keek even achterom .
"Ik waarschuw je ik heb pijl en boog bij me als je weg rent of maar probeert te vluchten dan gebruik ik die."
Thomas knikte "Ik begrijp het."
Ik keek na Robin " Kunnen we ?"
De koetsier spoorde de paarden aan .

Ik voelde de spanning vele wachters gingen om de koets heen rijden.
Robin en ik samen met Thomas gingen we er achter aan.
De rit was lang maar Thomas gedroeg zich erg goed.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar buiten, Edward legt zijn hand even op mijn arm '' het gaat vast wel goed komen '' zegt hij dan, maar ik hoorde ook onzekerheid in zijn stem.
Na een wat lange reis stopt de koets met reiden, ik slik eventjes.